Gmina Końskowola znajduje się w środkowo - zachodniej części Powiatu puławskiego. Zajmuje powierzchnię 89,6 km², zamieszkuje ją ponad 9 tys. mieszkańców.

W jej skład wchodzi 16 sołectw: Chrząchów, Chrząchówek, Końskowola, Las Stocki, Młynki, Opoka, Pulki, Rudy, Sielce, Skowieszyn, Stara Wieś, Stary Pożóg, Nowy Pożóg, Stok, Witowice i Wronów. Południowa część Gminy leży w obrębie Kazimierskiego Parku Krajobrazowego i jego strefy ochronnej. Ta część gminy charakteryzuje się znacznymi walorami krajobrazowymi i urozmaiconą rzeźbą terenu w postaci malowniczych wąwozów lessowych o stromych ścianach i wąskich dnach. Funkcję ośrodka administracyjno-usługowego pełni osada Końskowola, a w zakresie usług ponadpodstawowych Puławy – stolica mikroregionu. Potencjalni inwestorzy mogą liczyć na efektywną współpracę z samorządem, który sprzyja wszelkim inicjatywom służącym budowie gospodarki rynkowej.

Historia

W pięćsetleciu swoich dziejów Końskowola przeżywała okresy rozkwitu i upadku. Znaczny rozwój osadnictwa na terenach nadwiślańskich w XV wieku przyczynił się do powstania osady, która była ściśle związana z rodem Konińskich, a od 1485 roku Tęczyńskich.

W 1532 roku król Zygmunt Stary nadał Końskowoli prawa miejskie. Okres do połowy XVII wieku był pomyślny dla jej rozwoju. Wojny drugiej połowy XVII i początku XVIII wieku przyniosły wiele zniszczeń- przyczyniło się do tego położenie Końskowoli na uczęszczanym szlaku komunikacyjnym. Drugie ćwierćwiecze XVIII wieku przyniosło względny spokój. Zbiegło się to z przejęciem tutejszych dóbr przez znakomitego gospodarze Księcia Adama Czartoryskiego.

Działalność rodziny Czartoryskich jest widoczna w Końskowoli i okolicznych wsiach. Dokonano wówczas generalnej przebudowy budynków miejskich i zamkowych, uporządkowano ustrój i życie miasta. Niewola polityczna i przemiany gospodarcze XIX wieku sprawiły, że Końskowola utraciła swój miejski charakter i od 1869 roku stała się osadą rządową.

Tradycje szkółkarstwa w Gminie Końskowola

Historia szkółkarstwa i produkcji ogrodniczej w Gminie Końskowola sięga początków XIX wieku. W 1804 r. Izabela Czartoryska w Pożogu, należącym do tzw. „klucza końskowolskiego”, założyła ogród w stylu angielskim oraz pierwszą szkółkę drzew i krzewów ozdobnych, które opisała w dziele „Myśli różne o sposobie zakładania ogrodów przez I.C.”

W 1918 roku, po odzyskaniu niepodległości, w Puławach zorganizowano Państwowy Instytut Nauk Gospodarstwa Wiejskiego. Podlegał mu utworzony w Pożogu (wydzielenie z majątku Końskowola), na terenach dawnego ogrodu Czartoryskiej, Zakład Hodowli Drzew i Krzewów Owocowych i Wierzby Koszykarskiej. W okresie międzywojennym Zakład uzyskał wiele nagród na ogólnopolskich wystawach ogrodniczych – we Lwowie (1923), Poznaniu (1926, 1929) czy Toruniu (1928).

W latach powojennych gospodarstwo w Pożogu kontynuowało prace w zakresie doświadczalnictwa szkółkarskiego – utrzymywano w nim wiele różnorodnych drzew i krzewów oraz kolekcję kilkuset odmian dalii. Lata pięćdziesiąte XX w. to okres powstawania pierwszych prywatnych gospodarstw ogrodniczych. W latach sześćdziesiątych, wraz z dynamicznym rozwojem szkółkarstwa róż oraz drzew i krzewów owocowych i ozdobnych powstały następne gospodarstwa - szereg z nich wkrótce zdobył renomę zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.

Gmina Końskowola jest wciąż zagłębiem szkółkarstwa – szacuje się, ze corocznie produkowanych jest około 6 milionów sztuk sadzonek róż oraz kilka milionów drzew i krzewów – tak owocowych jak i ozdobnych.

Od 1998 r. w każdą trzecią niedzielę lipca odbywa się „Święto Róż”- impreza promująca szkółkarstwo róż, drzew i krzewów owocowych oraz ozdobnych.

Szkółkarstwo w Końskowoli to nie tylko bogata historia – to przede wszystkim doskonała jakość i bogaty asortyment wytwarzanych produktów. Na terenie Gminy znajduje się wiele gospodarstw, należących do wiodących w kraju, produkujących nie tylko na rynek polski, ale i eksportujących materiał szkółkarski tak na Wschód, jak i do krajów Unii Europejskiej.